The Trip

Goedemorgen Nederland,
Sinds mijn laatste verhaaltje over o.a. China is er veel gebeurt. Dat is nu ongeveer twee weken geleden dus ik ga proberen om 2 weken zo “kort” en duidelijk mogelijk te formuleren voor jullie om mijn belevenissen enigzins in beeld te brengen.
Laat ik zeggen dat mijn verwachten voor China hoog waren na de eerste duiksessie. Dinsdag dan ook aangekomen bij de Scuba shop begon ik mijzelf te verheugen op aankomende dag toen China weer een lunchbox ging halen bij een van de locale lunchrooms. Eenmaal vertrokken wist de instructrice ons te vertellen dat we naar Camp Cove zouden gaan voor onze eerste oceaan duik. Camp Cove staat bekend om hun aardige geprijsde huisjes, een doorsnede huis aan het water kost al ruim 40 miljoen en is niet voor de normale mens weggelegd lijkt mij zo. Maar inderdaad, met uitzicht over het water, de harbour bridge en het opera huis ver in de horizon mocht je hier niet echt over klagen. Terwijl ik samen met een assistent-instructeur nog eens door alle stappen ging om een je gear aan te trekken, moest China nogmaals zijn oefening uitvoeren om 10 minuten te blijven drijven aangezijn hij hier maandag in gefaald had. Na een behoorlijke poos kwamen China en de instructrice terug gelopen en het was niet meteen duidelijk voor mij of hij het nu wel of niet gehaald had. Blijkbaar was dit ook niet helemaal duidelijk voor China, aangezien hij de opmerking van de instructrice niet helemaal begreep toen hij zijn gasfles uit de auto pakte. Enigzins met stomheid geslagen begon de instructrice weer van voor af aan uit te leggen dat hij toch echt 10 minuten boven water moet kunnen blijven met zijn hoofd in plaats van een schimmige 6. Hoewel China tervergeefs zijn nog een poging probeerde uit te halen om misschien toch nog een poging te mogen wagen met gear in de oceaan werd hij toch vriendelijk verzocht om de bus naar huis te pakken.
Dus.... waar we maandag nog met 3 man waren – kreeg ik dinsdag een privé lesje. Overigens, het italiaanse meisje ging in Cairns verder met de lessen. Opzich niet erg aangezien ik optimaal kon genieten van de vrijheid onder water. Opzich wil ik niet al te diep ingaan over hetgene wat ik gezien heb (aangezien er door het turbulente water maar zicht was tot ongeveer 5 meter; das nie heel veul) heb ik wel een spotted wobbagong van 2 meter gezien (google maar), 2 stingrays (familie van de icecoldkillers van Steve Irwin), vissen die ons ook heel interassant vonden aangezien ze om ons heen bleven circuleren en na al het wild leven onderwater verbaasde dit me nog het meest: 2 prullebakken!
Woensdag en tevens de laatste duikdag zijn we doorgegaan naar Gordons bay, ook hier hebben we weer genoeg vissen getroffen maar ook weer een zicht waarvoor je je mistlampen zou aanzetten. Genieten hoor! Maar hiermee hoop ik dat mijn volgende duikervaringen dan ook verbluffend zullen worden! Na weer een prima privé lesje te hebben gehad had ik na 2 duiken dan ook mijn PADi certificaat behaald!
Dondagdag had ik een BBQ-tje geregeld met het overgrote gedeelte van het huis omdat ik uiteraard binnenkort zou vertrekken! Al terugkomend van de backpackers organisatie (die een paar tripjes voor me hebben geboekt) ben ik snel de winkel ingerend om voor ongeveer 15 man vlees te komen. Al kijkend op mijn telefoon zag ik dat een huisgenoot een foto gemaakt had van de plek waar de bbq normaal stond – alleen dan zonder bbq. Op zijn zachts gezegd minder geamuseerd te zijn door deze situatie was het noodplan snel gevormd – dan maar bakken in de pan; nooooo problemo! Met een woonkamer gevuld met gevulde huisgenoten gingen we hierna door naar de Ivy’s. Een prima club waar ik al een keer eerder ben geweest met ook wel aardige ervaringen. Een superleuke avond gehad met iedereen en ik kan zeggen dat het een geslaagde afsluiter was van een top tijd in Sydney!
Het afscheid was wel een beetje valsspelen aangezien er nog een surfkamp aankwam in het weekend. Na een kleine 6u in een busje gezeten te hebben met zeer interessante films over (uiteraard) surfen, begon het gevoel op te komen dat we voordat we daar waren al genoeg hadden gezien van het hele surfspektakel. Ieder filmpje leek op elkaar alleen dan met een ander muziek eronder. Na de helse rit waren we dan eindelijk aangekomen en doken we onze ikea bedden in om wat slaap te pakken en optimaal fit te zijn voor de dag erna. ’s Ochtends uiteraard fris en fruitig in de wetsuits geklommen en met de groep naar het strandje gereden om hier na een instructie lesje de golven te gaan ontdekken. En ik moet zeggen; ik het begin lag de nadruk bij vallen en opstaan vooral bij het vallen. Maar naarmate de dag verstreek veranderde het vallen en opstaan toch meer in gecontroleerd van je board afstappen en doorgaan! De golven waren dermate netjes dat de meeste een golf compleet konden uitsurfer tot aan het begin van het strand. Hoewel we helemaal gesloopt waren (aangezien het toch iets zwaarder was als verwacht) hadden we bij de booze-run toch maar wat drankje gescored en gingen we ’s avonds om een kampvuur zitten op het strand. Op de weg naar het strand kwamen we toch wel een aardig slangetje tegen; maakt niet uit – die kan ik weer van mijn gezien lijstje afstrepen. Op het strand enigzins kunnen genieten van de sterren, het vuur en weer een relativeer momentje – aangezien je toch aan de andere kant van de wereld zit met de eerste surflessen alweer achter de rug en een kickassreis voor de boeg!
Zondag was moeder natuur iets minder lief voor ons – de stroming was kapot sterk. De instructeur hadden een gebied van ongeveer 50 meter afgezet met vlaggen; hier moesten we uiteraard tussen blijven om ander surfer niet te hinderen. Waar we bij de ene vlag het water ingingen waren we na 3 pogingen om een golf te pakken alweer verplaatst naar de andere vlag om vervolgens met het windvangende surfboard over het strand te gaan slepen om opnieuw tevergeefs pogingen uit te halen om op het board te gaan staan. Zondag was dus op zijn zachts gezegd frustrerend wanneer het op surfen aankomt. Maar in de namiddag zijn we weer in het busje gestapt en kwamen dezelfde surffilmpjes weer op te staan – met nu duidelijk meer respect voor de mensen op de film besloten de meeste toch maar om een middagdutje te doen en hier deed ik dan ook graag aan mee.
Waar we tegen een uur of 7 terug in Sydney zouden zijn, werd dit een uurtje of 9. Maakt niet zo heel veel uit natuurlijk aangezien ik de dag erna niet om half 8 op het station moest staan en mijn volgende reis zou beginnen (voor de minder sarastisch-aangelegde mensen onder ons: wel dus...). Eenmaal aangekomen in het huis een wasje gedraaid met de laatste spullen, backpackje opnieuw geordend en nog even gechilled met de boys en girls van het huis. Maandagochtend dan toch maar het iets zwaarder vallende afscheid genomen van de house-ies en met mijn backpack op mijn rug, een twee rugzak op mijn buik en twee soortgelijke AH-tassen vol met spullen en richting het station gelopen.
Mijn reisgezelschap (waar ik volgens mij nog niet al te veel over verteld heb) zijn twee zwitsers. Een stelletje wat ik heb leren kennen op school en zij hadden mij gevraagd of ik toevallig interesse had om samen een kamper te huren om de east coat te verkennen. Dit kwam aardig goed uit aangezien we in precies dezelfde tijd dit zouden gaan doen. Dus met z’n 3e in een 5-persoonscamper vertrokken we maandag naar onze eerste stop.
Na Hunters Vally wat wijntje geproefd te hebben zijn we na een nachtje doorgegaan naar Waterfall Way. Als het veel geregend had kon hier genoten worden van hele mooie watervallen en prachtige uitzichten. Aangezien de aanhoudende droogte (ofja in iedergeval geen regenseizoen) was het prachtige uitzicht in ieder geval aanwezig! Na een aardige bbq en een zeer basic camping plekje voor 5 dollar pp (mag inderdaad niet overgeklaagd worden) zijn we door gereden naar Coffs Harbour. Een rensessietje over het strand met een zeer springerige toeschouwer later toch maar even een douche genomen aangezien dit blijkbaar toch erg hoog bij mij in het vaandel staat voor een succesvolle dag te hebben!
Na Coffs harbour was Byron Bay aan de beurt; op deze plaatsen wouden we net iets langer blijven dan een nachtje maar we waren niet de enige! Aangezien de hele G20 het interessant vindt dat ik aanwezig ben in Australië vonden zij het nodig om een conferentie te houden in Brisbane, waarop de hele bevolking van Brisbane zegt: ajuuuu! En doortrekt naar de omliggende paradeisjes – uiteraard ook Byron bay. Waar we een paar leuke camping plekjes gevonden hadden liggend aan het strand zijn we geëindigd op een camping ongeveer op 20 minuten loopafstand van het stadje.
Byron Bay staat o.a. bekend om zijn kayaksessies waar dan ook o.a. walvissen, schildpadden maar ook dolfijnen gespot worden. Zeer enthausiast hebben we dan ook meteen een kajaksessie geboekt voor de volgende dag tegen 2u. Helaas kregen we een belletje dat door het wilde weer dit niet meer mogelijk was maar we de volgende dag ingepland zouden worden. Prima, een avondje iets eerder naar bed om er weer vroeg uit te komen voor met dolfijntjes te knuffelen is niet heel erg. Maar ook hier weer in de ochtend een belletje – sorry het is gecancelled, je wordt de volgende dag weer ingepland. Primaaa, zal vast toch niet doorgaan dus we gaan maar even een drankje doen. Met wat ander gezelschap van de camping hebben we een prima avondje gehad in Beach Hotel waar een dj in gezelschap met een drummer de avond vulde. Tegen 1 uur het bed in en maar een wekker zetten rond kwart voor 8 om te kijken of ze bellen. ’s Ochtendvroeg geen belletje te hebben gekregen sloeg de paniek er dan toch wel aardig in – aangezien we diezelfde dag zouden doorverhuizen naar ons volgende adres je, moest onze camper opgeruimd en wel mee genomen worden naar de startplek van de kajaksessie. Na een snel ontbijtje naar binnen te hebben geduwd en alles op een veilige plek te hebben geplaatst met een rotvaart naar de startplek gereden – maar we waren de eerste! Gewapend met de GoPro op mijn hoofd en een kajak zag ik dat de zee nog steeds erg wild was en het niet makkelijk ging worden om door de eerste set van golven heen te komen. Samen met een random zweedse dude gingen we samen de wilde zee tegemoet en na de tweede golf konden we onze instapskills opnieuw trainen! Heel wat gepaddle later en tevens ook golven zaten we iets verder op de oceaan en wist een instructeur ons te vertellen dat wanneer we ons misselijk voelde we onze helm onderwater moesten houden en deze vol met water weer moesten opzetten. Haha – ik ben nog nooit zee ziek geweest dus dat hoef ik toch niet te doen. Even later merkte ik toch dat het misschien toch iets te snelle ontbijtje zijn aanwezigheid weer even wou aanstippelen. Met een nat hoofd hebben we in iedergeval wel een stuk of 15 dolfijnen van een kleine meter afstand gezien en wist mijn innerlijke zelf dat de dolfijnen honger hadden. Met deze reden heb ik dan ook mijn ontbijt gedeeld met hun en mijn steentje weer bijgedragen aan een eco-systeem waar nu ook de dofijnen van kunnen genieten!
3 dagen later en heel wat chille momenten in Byron bay was het dan toch tijd om door te gaan naar het volgende adresje: Coollagnatta (of hetgene wat er het meeste op lijkt..). Hier woont het stiefzusje van de zwitserse en ze heeft ons uitgenodigd om een nachtje te verblijven in haar huis. Opzich hier niet heel veel van te hebben verwacht kan ik zeggen dat ik ook hier weer met de stomheid geslagen heb. Een woonwijk wat tussen het bos in ligt, een huis met uitzichten over een dal met allemaal bomen – serieus hartstikke mooi! Na wat appetisers te hebben gegeten moesten we toch bekennen dat we allemaal al hartstikke vol waren. Toen de partner des huises thuis kwamen kregen we de vraag of wij ook even wouden afkoelen in de oceaan. Met 9 uur ’s avonds om de klok zou dit de eerste nachtduik worden; en ja ook die kan ik nu van mijn lijstje afstrepen!
Op het moment ben ik “net” wakker geworden in een vele malen luxer bed dan normaal – wat voor mijn nederlandse standaard niet heel relax zou zijn maar aangezien mijn minder slaap ervaring in Sydney en de trieste slaapomstandigheden in de camper ben ook ik blij te maken met een net iets te zacht bed!
Waar ik de intentie had om een kleine 2 pagina’s voor jullie te schrijven zie ik dat ik alweer op nummer 4 zit en moet ik dan toch maar eens gaan aanbieden om te gaan helpen met het ontbijt!
Nederland (en volgens mij lezen ook wel wat mensen in Australië dit) – ik weet niet wanneer ik weer internet heb, mocht dit niet zo zijn dan heb ik weer genoeg verhalen te vertellen wanneer ik terug ben of anders tot het volgende verslagje 

Ps. Aangezien ik dit verhaaltje vrij overhaast eruit heb geknald, neem mij niet kwalijk voor de spelvouten! ;)